Yehuda (Duki) Gelber werd op 4 mei 1933 geboren te Ede in Nederland. Twee jaar later werd zijn broertje geboren. Zijn vader werkte als ingenieur bij de Algemene Kunstzijde Unie. Vader Gelber nam tijdens de Duitse inval in mei 1940 de beslissing om uitgerekend in Rotterdam de vijandelijkheden verder af te wachten. Ede, zo redeneerde hij, was een garnizoensdorp en daar zou zeker gevochten worden. Rotterdam daarentegen lag beschermd achter de waterlinie. De familie Gelber maakte tijdens het bombardement op Rotterdam bange uren door, maar keerde na de capitulatie ongedeerd naar Ede terug. Vader Gelber kon voorlopig zijn werk als bedrijfsleider van de melkwolfabriek van de AKU voortzetten, maar toen rond juni 1943 de levering van grondstoffen voor de fabriek stagneerde, werd het gezin alsnog afgevoerd naar Westerbork. Een half jaar later vertrokken de Gelbers met het eerste transport naar Bergen Belsen. Later maakten ook zij deel uit van het 'Verloren Transport'*.
De familie Gelber overleefde de Holocaust, maar grootouders, ooms, tantes, neven en nichten keerden niet terug. In Ede probeerde de familie met behulp van de AKU de draad weer op te pakken. Vader Gelber werd voor zijn werk overgeplaatst naar Arnhem. De twaalfjarige Yehuda had moeite op school. Hij werd toegelaten tot de HBS, maar worstelde zich allereerst tweemaal door het eerste jaar, om vervolgens in de tweede klas de school te verlaten. Op zestienjarige leeftijd meldde hij zich aan bij de Hachshara*.  in Gouda en twee jaar later vertrok hij op Aliya* naar Eretz Israël. Hij kwam terecht in kibboets Beth Ha'Emek en ging vervolgens in het leger. In de kibboets ontmoette Yehuda zijn huidige vrouw Mika. Samen besloten ze Beth Ha'Emek te verlaten en Yehuda meldde zich aan voor de eerste cursus voor reisleider in Israël. Ze vestigden zich in Ramat HaSharon en kregen vier kinderen. Tegenwoordig geniet Yehuda van zijn pensioen, na de laatste twintig jaar als manager van Isropa gewerkt te hebben. Hij heeft inmiddels vijf kleinkinderen.

Hagit (Pietje) Gelber werd op 12 juni 1967, de laatste dag van de Zesdaagse Oorlog, geboren te Ramat HaSharon. Ze is de derde dochter van Yehuda Gelber. Een zeven jaar jongere broer sluit de gelederen van het zeskoppige gezin. Na haar middelbare school vervulde ze haar diensttijd bij Galé Zahal, de legerradio, waar ze als producer werkte. Na het leger volgden activiteiten waarin ze op zoek was naar haar plaats in de Israëlische maatschappij. Eerst vertrok ze voor negen maanden naar Europa en New York. Terug in Tel Aviv werkte ze een tijdje in verschillende restaurants en bars, waarna ze de stap waagde met een vriend een eigen restaurantje, Hagit's Corner, te openen. Het restaurant liep naar verwachting, maar moest vanwege problemen met vergunningen na een jaar de deuren weer sluiten. In oktober 1991 verhuisde Hagit naar Florentine, het ‘Soho' van Tel Aviv. Haar volgende stap bracht haar naar de toneelschool van Yoram Levinstein. Maar ook hier hield ze het na een jaar voor gezien. In 1995 vertrok ze opnieuw naar het buitenland en voer drie maanden langs de kust van Zuid-Amerika en door het Caribische gebied. Na terugkomst ging ze weer de horeca in om in haar onderhoud te voorzien. In augustus 1996 vertrok ze naar India, maar moest na drie maanden haar reis afbreken vanwege een ernstige ziekte. Na een volledig herstel pakte ze de draad in Tel Aviv weer op en werkte in de weekenden in een 'trendy' nachtclub en gedurende de week in een restaurantje bij haar om de hoek. Voor haar deelname aan het project ‘Kinderen van de Hoop’ begon Hagit in haar vrije tijd te fotograferen. In februari 1997 stapte ik haar leven binnen, en gedurende een week werkten wij aan het hoofdstuk over haar. Dit had een onverwacht vervolg: in augustus 1997 kwam Hagit naar Amsterdam om het hoofdstuk over mij te fotograferen. Momenteel woont ze in Amsterdam en werkt met mij samen als persoonlijk assistente. [Uit: ‘Kinderen van de Hoop’, 1998].

Update 2013:

Yehuda (z”l) 4/5/1933 - 16/4/2010. Yehuda overleed drie jaar geleden. Hij is opa van twaalf kleinkinderen.

Hagit is een succesvolle fotograaf geworden en keerde in 2006, met haar Nederlandse man en dochter van anderhalf jaar, terug naar Israël. Daar werd nog een zoon geboren en het gezin woont nu in het kunstenaarsdorpje Ein Hod. (Zie ook de documentaire ‘open Oog – open Ik’).

* Het Verloren Transport’ (Lost Transport): in de chaos vlak voor de bevrijding van
   concentratiekamp Bergen Belsen evacueerden de Duitsers haastig drie treinen vol met
   uigemergelde en zieke Joden naar onbekende bestemming. Een van deze treinen
   zwierf met vijfentwintighonderd Joden dertien dagen door het ineenstortende Derde
   Rijk. In Tröbitz stuitte dit Verloren Transport op zijn Russische bevrijder. In het westen
   wist men niets af van dit transport, en het duurde nog maanden voordat de repatriëring
   op gang kwam [Uit: ‘Kinderen van de Hoop’, 1998].

* Hachshara; kleine ‘kibboetsen’, opgezet in Europa door de jeugdbeweging uit
   Palestina, om de nieuwe pioniers voor te bereiden op Aliya* naar het Beloofde Land. In
   deze kleine, coöperatieve gemeenschappen werden hun verschillende
   landbouwtechnieken bijgebracht, alsmede kennis over het land en de Hebreeuwse taal.    
   Tevens werden zij voorbereid op de zware fysieke taak die voor hen lag.
    [Uit: ‘Kinderen van de Hoop’, 1998].

* Aliya: ‘opgaan’ (terugkeren, emigreren) naar het Beloofde Land Palestina/Israël
   [Uit:‘Kinderen van de Hoop’, 1998].